Szykuje się jedna z rekordowych transakcji na rynku zabytkowych nieruchomości w Trójmieście i Polsce. Jest chętny na zakup jednego z najsłynniejszych zabytków Gdańska. Jedyny oferent w przetargu ogłoszonym przez Uniwersytet Morski w Gdyni na sprzedaż słynnej gdańskiej Złotej Kamienicy, zaproponował za zabytek ponad 60 milionów złotych. To ponad trzykrotnie więcej od ceny wywoławczej.
60.001.001,00 zł netto zaoferował niepodany do publicznej wiadomości oferent, w przetargu na sprzedaż Złotej Kamienicy przy ulicy Długi Targ 41/42, stanowiącej własność Uniwersytetu Morskiego.
O tym, że ten wyjątkowy, zabytkowy obiekt w samym centrum Gdańska zostanie wystawiony na sprzedaż, informowaliśmy pod koniec ubiegłego roku.
Zaproponowana cena jest ponad trzykrotnie wyższa od ceny wywoławczej, która wynosiła 19.662.780,00 zł. Przetarg odbył się 16 czerwca, o jego wynikach publicznie poinformował Uniwersytet Morski w Gdyni, który w zabytku, jeszcze w 1952 roku ulokował swój Instytut Morski - placówkę naukowo-badawczą służącą branży morskiej. Decyzję o sprzedaży Złotej Kamienicy uczelnia podjęła z uwagi na planowany rozwój i budowę nowego statku szkolnego, który zastąpiłby wysłużony „Dar Pomorza”.
Jednak na informację o tym, czy ostatecznie dojdzie do sprzedaży, musimy jeszcze poczekać. Teraz zgody musi dokonać Prokuratoria Generalna RP, reprezentująca interesy Skarbu Państwa - to wynika z ustawy o szkolnictwie wyższym.
Historia Złotej Kamieniczki
Jak podaje Gedanopedia, internetowa encyklopedia Gdańska, w miejscu dzisiejszej Złotej Kamienicy (nazywanej też Domem Steffensów i Domem Speimanna), najpewniej w końcu XV wieku wzniesiono jednopiętrową kamienicę. Jest ona widoczna na obrazie z 1601 r. Antona Möllera “Grosz czynszowy”.
Pod koniec XVI w. kamienica kilkakrotnie wchodziła w skład pomieszczeń rezydencji króla polskiego Zygmunta III Wazy podczas jego wizyt w mieście.
Od 1601 r. budynek stał się własnością burmistrza Gdańska Johanna Speimanna. W 1609 r. polecił on wzniesienie nowej kamienicy, według projektu Abrahama van den Blocka, z kamienną manierystyczną fasadą o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej, ukończonej w 1618 r., fragmentarycznie przypisywanej Hansowi Voigtowi z Rostocku.
W 1786 r. właścicielem kamienicy został kupiec Carl Gottlieb Steffens, w rękach tej rodziny pozostawała do 1918 r., następnie przeszła na własność miasta. W 1924 r. Złota Kamieniczka została przebudowana i połączona z sąsiednimi kamienicami nr 40 i 42.
W latach 1924-1925 kamienica została poddana konserwacji - wymieniono wówczas uszkodzone kamienie, ramy okienne oraz zastąpiono popiersie Regulusa kopią popiersia Katona. W 1938 r. na parter przeniesiono zbiory, głównie przyrodnicze i bursztynu, Państwowego Muzeum Przyrodniczego i Prehistorii, zaginione z końcem II wojny światowej.
Złota Kamienica została zniszczona w 1945 r. Ocalała jednak fasada. Zabytek został odbudowany według projektu Mariana Bajdo, a elementy rzeźbiarskie częściowo wykonał Alfons Łosowski. Przedproże udało się zrekonstruować z użyciem oryginalnych elementów.
Od 1952 r. w Złotej Kamieniczce mieści się siedziba Instytutu Morskiego, placówki naukowo-badawczej służącej branży morskiej.
W latach 1999-2001 wykonano renowację fasady Złotej Kamienicy.
Źródło: UM Gdańsk / gdansk.pl