Jeden z najpiękniejszych zabytków Gdańska wystawiony na sprzedaż

Jeden z najpiękniejszych zabytków Gdańska wystawiony na sprzedaż. Uniwersytet Morski ogłosił przetarg na sprzedaż Złotej Kamieniczki (zwanej także Domem Steffensów i Domem Speimanna), zlokalizowanej przy ulicy Długi Targ 41/42.

• Jest jednym z najwspanialszych w Gdańsku przykładów architektury manierystycznej.

• Sprzedaż zabytkowej kamienicy wynika z planów rozwojowych uczelni

• Są wśród nich dalsza integracja zakładów Instytutu Morskiego do nowo wybudowanego Centrum Offshore oraz budowa nowego domu studenckiego

Sprzedaż gdańskiego zabytku ma ścisły związek z budową przez Uniwersytet Morski w pobliżu Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku Centrum Offshore. Nowoczesny ośrodek naukowy zajmujący się morską energetyką wiatrową, został otwarty w lutym 2024 r. W placówce swoją główną siedzibę znalazł Instytut Morski w Gdańsku, który zgodnie z decyzją ministra nauki i szkolnictwa wyższego z sierpnia 2019 r. jest częścią UMG.

Dzięki zbyciu Złotej Kamieniczki gdyńska uczelnia chce też też zebrać fundusze na budowę nowego statku szkolnego, który będzie następcą wysłużonego żaglowca „Dar Młodzieży”.

Ile trzeba mieć pieniędzy, aby kupić zabytkową kamienicę?

Przedmiotem przetargu ogłoszonego przez Uniwersytet Morski (UMG) w Gdyni jest prawo własności do budynku biurowo-usługowego (Złota Kamieniczka) o powierzchni użytkowej (netto) 1345,58 metrów kwadratowych oraz prawo użytkowania wieczystego do działki o powierzchni 324 mkw.

Cena wywoławcza wynosi 19 662 780 złotych.

Warunkiem przystąpienia do przetargu jest wniesienie wadium w wysokości 10 procent ceny wywoławczej.

Otwarcie ofert nastąpi 16 czerwca 2025 r. o godzinie 12.15.

Historia Złotej Kamieniczki

Jak podaje Gedanopedia, internetowa encyklopedia Gdańska, w miejscu dzisiejszej Złotej Kamieniczki (nazywanej też Domem Steffensów i Domem Speimanna), najpewniej w końcu XV wieku wzniesiono jednopiętrową kamienicę. Jest ona widoczna na obrazie z 1601 r. Antona Möllera “Grosz czynszowy”.

REKLAMA

Pod koniec XVI w. kamienica kilkakrotnie wchodziła w skład pomieszczeń rezydencji króla polskiego Zygmunta III Wazy podczas jego wizyt w mieście.

Od 1601 r. budynek stał się własnością burmistrza Gdańska Johanna Speimanna. W 1609 r. polecił on wzniesienie nowej kamienicy, według projektu Abrahama van den Blocka, z kamienną manierystyczną fasadą o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej, ukończonej w 1618 r., fragmentarycznie przypisywanej Hansowi Voigtowi z Rostocku.

W 1786 r. właścicielem kamienicy został kupiec Carl Gottlieb Steffens, w rękach tej rodziny pozostawała do 1918 r., następnie przeszła na własność miasta. W 1924 r. Złota Kamieniczka została przebudowana i połączona z sąsiednimi kamienicami nr 40 i 42.

W latach 1924-1925 kamienica została poddana konserwacji - wymieniono wówczas uszkodzone kamienie, ramy okienne oraz zastąpiono popiersie Regulusa kopią popiersia Katona. W 1938 r. na parter przeniesiono zbiory, głównie przyrodnicze i bursztynu, Państwowego Muzeum Przyrodniczego i Prehistorii, zaginione z końcem II wojny światowej.

Złota Kamienica została zniszczona w 1945 r. Ocalała jednak fasada. Zabytek został odbudowany według projektu Mariana Bajdo, a elementy rzeźbiarskie częściowo wykonał Alfons Łosowski. Przedproże udało się zrekonstruować z użyciem oryginalnych elementów.

Od 1952 r. w Złotej Kamieniczce mieści się siedziba Instytutu Morskiego, placówki naukowo-badawczej służącej branży morskiej.

W latach 1999-2001 wykonano renowację fasady Złotej Kamieniczki.