Na początku roku Stołeczny Zarząd Rozbudowy Miasta przystąpił do remontu leśniczówki przy ul. Rydzowej 1. Prace prowadzone są z zachowaniem specyfiki obiektu i jego zabytkowego charakteru, nad czym czuwa m.in. Stołeczny Konserwator Zabytków.
Elementy starej stolarki okiennej i drzwiowej zostały zdemontowane i przejdą konserwację. Zabezpieczono też zabytkowe wyposażenie leśniczówki. Po zakończeniu prac będzie ono wyeksponowane w odnowionym wnętrzu.
Zmiany pojawią się także wokół budynku. Na otaczającym leśniczówkę terenie o powierzchni 2500 mkw. odtworzone zostaną ciągi piesze, wypielęgnowana zieleń i powstanie nowe ogrodzenie.
Po zakończeniu prac leśniczówka będzie przystosowana do potrzeb Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej Lasów Miejskich - Warszawa. Inwestycja ma być gotowa w wakacje 2023 r. Jej koszt to około 2 mln zł.
– Leśniczówka w Lesie Kabackim to kolejny z drewnianych budynków warszawskich, który udaje nam się wyremontować w ciągu ostatnich lat – mówi Michał Krasucki, stołeczny konserwator zabytków. – Więcej takich leśniczówek, nie tylko przy Lesie Kabackim, ale też w samej Warszawie – nie ma. Obiekt ma niesamowitą wartość, a przyszła inwestycja sprawi, że wszystkie jego walory zostaną wydobyte. Budynek odzyska swój pierwotny wygląd, jednocześnie spełniając nowe zadania – dodaje konserwator.
Historia leśniczówki
Drewniana, zabytkowa leśniczówka przy ul. Rydzowej 1 w Warszawie znajduje się w Lesie Kabackim. Niegdyś tereny te należały do Dóbr Wilanowskich, które w XVII i XVIII wieku były własnością rodu Sobieskich, a następnie Potockich oraz Branickich. Obecnie nadzór nad tym obszarem sprawują Lasy Miejskie – Warszawa.
Budynek powstał w II połowie XIX w. i stanowi przykład dobrze zachowanej i nieprzekształconej architektury drewnianej związanej z gospodarką leśną. Obiekt przez blisko 130 lat był zamieszkały przez leśniczych, którzy sprawowali opiekę nad drzewostanem Lasu Kabackiego. W 1987 r. leśniczówka została wpisana do rejestru zabytków.
Architektura
Leśniczówkę wzniesiono w konstrukcji zrębowej i przykryto dachem naczółkowym, czyli odmianą dachu dwuspadowego z dodatkowymi, trójkątnymi połaciami tzw. naczółkami, umieszczonymi w górnej części ścian szczytowych. Historycznie dach kryty był gontem, który w latach 60. wymieniono na eternit.
Ściany zewnętrze budynku oszalowane są poziomymi deskami, z dekoracyjnym opracowaniem węgłów. Ściany wewnętrzne (cześć konstrukcji drewnianej, z murowanymi ścianami ogniowymi) zostały otynkowane. Obiekt zachował w dużej części oryginalną konstrukcję, układ i wyposażenie, takie jak: drzwi z kutymi zawiasami, klamkami i oryginalnymi mechanizmami, okna, piece grzewcze i piec kuchenny oraz drewniane posadzki. W budynku znajdują się także oryginalne tynki wapienne kładzione na trzcinie. Powierzchnia użytkowa parteru to ok. 130 mkw., dostępna powierzchnia poddasza to kolejne 75 mkw.
Zdjęcia leśniczówki przed rozpoczęciem remontu:
Źródło: Urząd m.st. Warszawy