Kamienica pod Koroną

Kamienica pod Koroną to zabytkowy budynek w stylu neorenesansowym, zlokalizowany przy ul. Górna Wilda 107 w Poznaniu. Powstała w 1904 roku jako część projektu urbanizacji Rynku Wildeckiego, realizowanego po włączeniu Wildy do miasta w 1900 roku.

Budynek wyróżnia się starannie zaprojektowaną fasadą, która została dostosowana do linii pierzei Rynku i biegu ulicy. Centralnym elementem jest monumentalny szczyt neorenesansowy, wieżyczka oraz loggie, ozdobione charakterystycznym dla renesansu ornamentem okuciowym. Nad jednym z wejść znajduje się korona, nawiązująca do nazwy apteki działającej w tym miejscu od początków istnienia kamienicy – jednej z najstarszych aptek w Poznaniu.

Kamienica pod Koroną jest przykładem harmonijnego wkomponowania stylu neorenesansowego w zabudowę Rynku Wildeckiego, obok takich budynków jak: Kościół Maryi Królowej (dawniej św. Mateusza) z lat 1904–1907, projektu Oskara Hossfelda, Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn (obecnie rektorat Politechniki), wzniesiona w 1907 roku według projektu Adolfa F. Bindera, Dom Starców (obecnie część Politechniki) z 1909 roku, zaprojektowany przez Fritza Teubnera. Kamienica sąsiaduje z postmodernistycznym budynkiem Regionalnego Oddziału Detalicznego PKO BP, wzniesionym po 1994 roku, tworząc interesujące zestawienie architektoniczne na tle historycznej zabudowy Wildy.