Metr metrowi nierówny?

Postawione w tytule pytanie dotyczy nie metra jako podstawowej jednostki długości, ale metra powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego i domu jednorodzinnego. Jak pokazuje praktyka pod tą samą nazwą mogą kryć się bowiem różne wartości.

Przez lata były z tym problemy, a mkw. powierzchni użytkowej niekoniecznie musiał oznaczać tyle samo w każdym przypadku. Wszystko za sprawą obowiązywania dwóch norm:  z 30 czerwca 1970 roku  (PN-70/B-02365), oraz z 28 października 1997 roku (PN-ISO 9836:1997). W zależności od wybory konkretnej techniki obmiaru różnice mogły sięgać nawet kilkunastu procent powierzchni, a to przecież od niej w dużej mierze zależy cena nieruchomości. Tego rodzaju sytuacje rodziły szereg komplikacji i nierzadko prowadziły wręcz do konfliktów między deweloperem a nabywcą lokalu.

Na szczęście to już przeszłość. W nowobudowanych budynkach będzie stosowana wyłącznie nowsza norma. Od 29 kwietnia br. obowiązuje bowiem rozporządzenie ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (DzU z 27 kwietnia br., poz. 462). Jego zadaniem jest  uporządkowanie przepisów, dotyczących reguł obliczania powierzchni użytkowej budynków i lokali mieszkalnych.

Wspomniane rozporządzenie wprowadza jednoznaczne reguły obliczania  powierzchni  na podstawie Polskiej Normy z 1997 r. obowiązujące dla budynków nowobudowanych, a także dla nadbudowy, rozbudowy, przebudowy i  zmiany sposobu użytkowania w już użytkowanych budynkach, jeżeli zasady normy PN-ISO 9836:1997 były stosowane w tych  budynkach przed  29 kwietnia 2012 r.

Wiemy już która norma powinna zostać zastosowana. Warto więc poznać obowiązujące w niej zasady.

Wspomniane w artykule rozporządzenie wreszcie rozstrzyga jak mierzyć powierzchnię użytkową w nowobudowanych budynkach. Na tego rodzaju działania najlepszym podsumowanie wydają się być słowa „lepiej późno niż wcale”.

Emmerson S.A.