:) dla magas7:
słowo siego jest dopełniaczem staropolskiego zaimka wskazującego, odziedziczonego z prasłowiańszczyzny. Jego postać pierwotna brzmiała sь (czyli ś, si, sien), a cała odmiana (w l. poj.) wyglądała tak: M. sь (ś, si), D. siego, C. siemu, B. sь (ś, si), N. sim, Ms. śem.

Ów mało dziś rozumiany zaimek ś (si) znaczył ni mniej, ni więcej tylko ‘ten’ (były jeszcze rodzajowe odpowiedniki sia – ‘ta’ i się, sio – ‘to’) i dlatego zapisywano go czasem jako sien (formy si, sie przypisywano mianownikowi l. mn.).
Frazeologizm Do siego roku!. Wiemy już, że forma siego to dopełniacz zaimka wskazującego ś (si) znaczący ‘tego’.
W „Kalendarzu polskim” z 1714 r. czytamy: Życzenia „Do siego roku” są powszechne w całej Polsce. To zwyczaj zachowany od ojców naszych w uroczystości wigilii Bożego Narodzenia, gdy gospodarz, łamiąc opłatek z rodziną swoją i czeladką, życzył każdemu: „Ażeby Bóg dozwolił doczekać do siego roku”.

Jak widać, dawniej Do siego roku! było formułką życzeń... wigilijnych, a nie noworocznych, i dotyczyło końcowych dni mijającego roku (życzono sobie ‘obyśmy doczekali w zdrowiu roku, który nadejdzie’). Dopiero później zaczęło Do siego roku! mieć związek z całym rozpoczynającym się nowym rokiem. Kiedy mówiono: Życzę ci pomyślności „od siego do siego roku”, nie było wątpliwości, że chodzi o czas między ‘rokiem, który się kończy, a tym, który rychło nastąpi’.
Wyjaśnienie pochodzi ze strony " Obcy język polski"-Macieja Malinowskiego.