Trwa przebudowa i rozbudowa najstarszego hotelu w Poznaniu

W Poznaniu trwa przebudowa i rozbudowa zabytkowego Hotelu Rzymskiego przy Al. Karola Marcinkowskiego 22. Ten znajdujący się w centrum stolicy Wielkopolski obiekt, jest najstarszym poznańskim hotelem pozostającym na rynku. Obiekt ma też powrócić do swojej historycznej nazwy Hotel de Rome.

Trzygwiazdkowy Hotel Rzymski po wybuchu pandemii został zamknięty w 2020 r. W 2023 r. rozpoczęła się przebudowa i rozbudowa obiektu do 95 pokoi i standardu 4 gwiazdek. Właścicielem hotelu jest kuria arcybiskupia.

W ramach prowadzonej obecnie inwestycji powstaje nowa, wycofana w stosunku do linii zabudowy, przeszklona kondygnacja. Znajdzie się tam: strefa SPA, strefa dla dzieci oraz cocktail bar z tarasem. Na parterze powstanie restauracja z częścią znajdującą się na dziedzińcu hotelowym, który zostanie przykryty "zielonym" dachem z niską roślinnością i niewielkimi drzewami w donicach. Powstanie też kawiarnia i sala konferencyjna.

Projekt architektoniczny przygotowała pracownia Front Architects z Poznania. Otwarcie hotelu zapowiadane było pierwotnie na rok 2024. Teraz jako datę ukończenia wszystkich prac i ponownego otwarcia obiektu podaje się 2025 r.

Jak wynika z informacji branżowego portalu "Hotelarz", po otwarciu, obiekt działać ma pod nieobecnym dotąd w Polsce soft brandem Tapestry Collection by Hilton. Hotel zarządzany będzie przez Grupę Polskie Hotele.

– "Tapestry Collection by Hilton to stworzony w 2017 r. soft brand w segmencie upscale, pozycjonowany poniżej Curio Collection z segmentu upper upscale Obecnie działa pod nim ok. 170 hoteli, z czego w Europie kilkanaście." – informuje "Hotelarz".

Hotel przed przebudową i rozbudową:

Fot. CC BY-SA 3.0.pl / Wikimedia Commons - pl.wikipedia.org

WIZUALIZACJA:

Front Architects

Historia hotelu:

Jak czytamy na Wikipedii:

"Hotel został zbudowany w latach 1837–1840 pod kierunkiem niemieckiego przemysłowca Augusta Krausego i zaczął funkcjonować jako Hotel de Rome. Początkowo hotel wyposażono w ponad 50 apartamentów i trzy duże sale. Składał się z dwóch piętrowych skrzydeł, z czteropiętrową wieżą na narożniku. Hotel razem z wieżą przykryto spłaszczonym dachem, co przy oszczędnej dekoracji dało efekt surowy, klasycystyczny. Wejście główne znajdowało się w wieży.

Około 1866 Hotel de Rome rozrósł się. Skrzydła i wieżę podwyższono o następną kondygnację. Od strony placu Wilhelmowskiego (dzisiejszy pl. Wolności), wykuto arkadowe okna. Parter zajęły lokale handlowe. Salę restauracyjną powiększono i nakryto stropem podpartym na żeliwnych kolumienkach. Nad przebudową czuwał przypuszczalnie architekt monopolista poznańskiej architektury hotelowej Gustaw Schulz.

Następnej przebudowy dokonano w latach 1897–1898, podwyższając budynek do czterech pięter i zupełnie przeobrażając jego elewacje. Wieżę uzupełniono mniejszą, wieloboczną wieżyczką. Cały budynek znalazł się pod nowym, wysokim mansardowym dachem. Fasady straciły surowy charakter, pokryto je bogatą dekoracją tynku. Zwieńczony wydatnym gzymsem, z herbarzem nad wejściem w wieży podtrzymywanym przez dwie figury. Nowa klatka schodowa z kutą, ażurową balustradą wspierała się na marmurowych kolumnach. Stąd można było przejść do wyjścia lub w drugą stronę, do oszklonego ogrodu zimowego, urządzonego w miejscu dzisiejszego podwórza. Wśród donic ustawiono dla gości białe, wiklinowe stoliki i fotele.

Restauracja mieściła się w tym samym miejscu co współcześnie, ale miała większe rozmiary. Na każdym stole stała lampa, a obok stojak z pojemnikiem do chłodzenia win. W lokalu mieszczącym się prawdopodobnie w piwnicy lub w głębi posesji goście mogli napić się piwa. Jego sufit i ściany ponad boazerią zdobił malowany fryz roślinny. Nad głowami widniał znak firmowy hotelu: herb z orłem. Sala bankietowa na piętrze miała pałacowy charakter; olbrzymia, z ciemną kaligrafią sztukaterii na ścianach, z długimi żyrandolami, które odbijały się w wielkim lustrze u szczytu wnętrza. W takiej szacie hotel przetrwał do II wojny światowej.

Po I wojnie światowej w 1919 budynek przejęła Drukarnia i Księgarnia Świętego Wojciecha, która urządziła w nim swoją główną siedzibę. W budynku znajdowała się księgarnia tego wydawnictwa, kawiarnia „Warszawianka”, oraz redakcje czasopism: Tęcza, Kultura i Życie Gospodarcze. Później do budynku wprowadził się także Związek Fabrykantów i Wyższy Urząd Ubezpieczeń Społecznych. Funkcjonował tu również pensjonat Pauliny Lipkowskiej.

W latach 40. XX wieku hotel przeszedł ponownie w niemieckie ręce. Nowi właściciele uruchomili w budynku Hotel Ostland. W czasie II wojny światowej hotel funkcjonował aż do momentu gdy został zbombardowany. Po wojnie, po odbudowie w prostej, anonimowej formie funkcjonował pod nazwą Hotel Poznański i był administrowany przez przedsiębiorstwo państwowe Hotele Miejskie.

W 1991, budynek przejęła spółka pracownicza Hotel Rzymski. Spółka zmieniła wystrój hotelu. Zmieniono również nazwę hotelu do nawiązującego do jego dawnej tradycji. Od 1991 w budynku funkcjonuje Bistro Rzymianka, a na przełomie wieków w noc sylwestrową roku 2000 otwarto restaurację de Rome. Właścicielem budynku jest poznańska kuria arcybiskupia. W czasie pandemii w 2020 r. hotel został zamknięty. Planowana jest jego rozbudowa i powrót do nazwy Hotel de Rome."