Właściciel budynku Poczty Polskiej mieszczącej się na rogu ulic Wielopole i Westerplatte firma Orange Polska już w lipcu 2016 roku informował o zamiarze sprzedaży nieruchomości. Zarząd firmy informował wówczas, że transakcja nastąpi po konsultacjach z Pocztą Polską, do której należy część budynku.
W kilku serwisach pośredniczących w obrocie nieruchomościami można natrafić na ogłoszenie o sprzedaży atrakcyjnej kamienicy w ścisłym centrum miasta, tuż przy plantach, na rogu ulic Westerplatte i Wielopole.
W kilku serwisach pośredniczących w obrocie nieruchomościami można natrafić na ogłoszenie o sprzedaży atrakcyjnej kamienicy w ścisłym centrum miasta, tuż przy plantach, na rogu ulic Westerplatte i Wielopole.
Za gmach Poczty Polskiej firma telekomunikacyjna Orange Polska chce 51,9 miliona złotych.
Opis budynku
Działka, na której wybudowany jest budynek, posiada powierzchnię prawie 3,5 tys. mkw. Pięciokondygnacyjna kamienica ma powierzchnię ponad 9,6 tys. mkw.
Działka, na której wybudowany jest budynek, posiada powierzchnię prawie 3,5 tys. mkw. Pięciokondygnacyjna kamienica ma powierzchnię ponad 9,6 tys. mkw.
Budynek posiada pięć wejść, w tym dwa główne od ulicy Wielopole, dwie windy i trzy klatki schodowe. Drugie piętro to pomieszczenia po centralach telefonicznych o powierzchni ponad 150 mkw. każde, kondygnacja ta umożliwia dowolną aranżacje wnętrz ze względu na brak ścian nośnych wewnątrz. Trzecie piętro to przestrzeń biurowa gabinetowa i open space. Na czwartym piętrze znajdują się biura o powierzchni 25-30 mkw. każdy. Kondygnacja posiada środkowy ciąg komunikacyjny.
Teren, na którym stoi gmach Poczty Głównej, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Studium Rozwoju Krakowa przewiduje w nim usługi, biura lub hotel.
Historia budynku
Kamienica została zaprojektowana przez wiedeńskiego architekta Friedricha Setza. Budynek wznoszono w latach 1887-1889 przy współpracy z dwoma polskimi architektami Tadeuszem Stryjeńskim i Karolem Knausem. Powstała wówczas dwupiętrowa kamienica w stylu neorenesansu północnego.
Kamienica została zaprojektowana przez wiedeńskiego architekta Friedricha Setza. Budynek wznoszono w latach 1887-1889 przy współpracy z dwoma polskimi architektami Tadeuszem Stryjeńskim i Karolem Knausem. Powstała wówczas dwupiętrowa kamienica w stylu neorenesansu północnego.
Budynek w latach 1930-1931 został gruntownie przebudowany według projektu Fryderyka Tadaniera. Dobudowano wówczas dwie kondygnacje oraz paczkarnię. Fasada ozdobiona została kryształkowymi elementami.
W okresie powojennym budynek był wielokrotnie modernizowany i remontowany. Ostatnia gruntowna przebudowa miała miejsce w latach 1993-1996; wtedy to wróciła postmodernistyczna kopuła wieńcząca centralną część kamienicy.