W Polsce obecnie budowane autostrady, takie jak A1, A4 czy A18, są drogami betonowymi, wykonanymi z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Beton jest materiałem trwałym, odpornym na warunki atmosferyczne i duże obciążenia, dzięki czemu wykonane z niego drogi nie wymagają częstych napraw i są zdecydowanie lepsze w użytkowaniu niż tradycyjne, asfaltowe.
Budowa autostrady wymaga ułożenia kilku warstw różnych materiałów o łącznej grubości 1-1,5 metra. Do jej budowy wykorzystywane są m.in. kruszywa naturalne i sztuczne – na przykład na potrzeby A1 kruszywa dostarczyła firma EkoProd. Budowę autostrady można podzielić na następujące etapy:
Po pierwsze: podłoże gruntowe
Badanie podłoża gruntowego w miejscu przyszłej autostrady czy drogi to jeden z ważniejszych aspektów, który decyduje, czy przyszła jezdnia się nie zapadnie. Podłoże musi spełniać określone parametry nośności. W miejscach, w których jest ono niezadawalające, zostaje wymienione nawet do głębokości 0,5 m.
Po drugie: stabilizowanie gruntu
Wierzchnia warstwa podłoża gruntowego jest mieszana z właściwą ilością cementu. Jej grubość zależy od parametrów gruntu i może wahać się od 15 do 25 cm. W trakcie wykonywania tego zabiegu pobierane są próbki do laboratorium, które określają wytrzymałość takiej warstwy.
Po trzecie: ułożenie warstwy odsączającej
Warstwa odsączająca, inaczej filtracyjna, wykonana jest z kruszywa naturalnego lub łamanego, o odpowiednich parametrach. Do jej wykonania wykorzystuje się m.in. płyty starej nawierzchni drogi, które są kruszone i dodawane do nowego kruszywa. Taka mieszanka jest formowana i utwardzana, tworząc warstwę o grubości 25-35 cm. Musi ona spełniać odpowiednie parametry wytrzymałościowe i filtracji wody.
Po czwarte: podbudowa z chudego betonu
To pierwsza betonowa warstwa konstrukcji drogi o grubości ok. 20 cm. Wykonana jest z odpowiednich mieszanek betonowych o parametrach wytrzymałościowych 6-9 MPa. Warstwa chudego betonu może ulegać pęknięciom – istotne jest, aby nie przenosiły się one na wierzchnią powłokę drogi.
Po piąte: warstwa geowłókniny
Na podbudowie chudego betonu rozkłada się w dalszym etapie materiał zwany geowłókniną, która ma za zadanie zabezpieczać nawierzchnię przed przenoszeniem pęknięć pochodzących z podbudowy. Jest ona zraszana wodą, aby zapobiec nadmiernemu pobieraniu jej z mieszanki betonu nawierzchniowego w trakcie jego kładzenia.
Po szóste: warstwa betonu nawierzchniowego
Nałożenie warstwy wierzchniej drogi to ostatni etap, który przypomina kładzenie betonu chudego. Wymaga jednak bardzo precyzyjnego rozprowadzenia materiału i zachowania profilu parametrów drogi zgodnie z wytycznymi geodezyjnymi.