Politechnika Wrocławska wydaje ponad 40 milionów na remont zabytkowej kliniki
Oświata
/ Wrocław
Uczelnia planowała przebudować kompleks przy ulicy Hoene-Wrońskiego za 52 miliony złotych. W budżecie zmieściło się sześć ofert. Najkorzystniejszą złożyło Przedsiębiorstwo Budowlano-Konserwatorskie Castellum. Skończy prace z początkiem 2021 roku.
Politechnika Wrocławska rozstrzygnęła 20 września przetarg na przebudowę kompleksu budynków C-19, C-20, C-21 wraz z zagospodarowaniem terenu oraz rozbiórkę zaplecza technicznego przy ul. J.M. Hoene-Wrońskiego 13c. Do 14 sierpnia zgłosiło się siedmiu chętnych. Zapewnili cztery lub sześć lat gwarancji i skrócenie podstawowego terminu realizacji zadania (1,5 roku) o maksymalnie trzy miesiące. Oczekiwali od 40 mln 932 tys. zł brutto do 53 mln 505 tys. zł.
Miejsce pracy i nauki, ale też relaksu
O planowaniu tej inwestycji donosiliśmy w marcu ubiegłego roku. PWr rozstrzygnęła w maju 2018 roku postępowanie na opracowanie projektu. Zgłosiło się dziewięciu chętnych. Ceny sięgały 984 tys. zł brutto. Zwyciężyła pracownia Demiurg Sp. z o.o. Sp. k. Oczekiwała 498 tys. zł (uczelnia planowała wydać maksymalnie 857 tys. zł). Dokumentacja obejmuje m.in. demontaż krat w oknach, wewnętrznych instalacji oraz części posadzek. Wykonawca wymieni bądź podda renowacji drzwi i okna, nałoży nowe tynki, zamontuje oświetlenie, a także postawi dodatkowe ścianki działowe.
Kompleks zajmie wydział matematyki. Złoży się na niego 16 pomieszczeń dydaktycznych, 23 biurowe i 50 dla kadry dydaktycznej. Znajdzie się miejsce również dla działu studenckiego wraz z przestrzenią dla organizacji studenckich oraz kół naukowych. Na terenie inwestycji powstaną parking na 20 miejsc (w tym dwa dla osób z niepełnosprawnościami) i dwupoziomowe wiaty rowerowe na 64 stanowiska, miejsce rekreacyjno-naukowe, strefa chillout’u (zewnętrzny taras), czy przestrzeń wystawowa.
Stuletnia historia zabytku
Kompleks powstawał w dwóch etapach. W pierwszym (w latach 1910-1911) wybudowano główną część. Gmach zaprojektował Max Berg – było to jego jedno z pierwszych wrocławskich dzieł.
– Utrzymany w stylistyce wczesnego modernizmu z odniesieniami do historyzmu i stylu "rodzimego". Jest to obiekt o nieprzeciętnych wartościach artystycznych i naukowych, charakteryzujący się dużym stopniem reprezentatywności i autentyczności, ilustrujący osiągnięcia twórcze architekta – tłumaczy Agata Chmielowska, miejski konserwator zabytków.
W drugiej fazie (prawdopodobnie w latach 1911-1945) powstał drugi budynek i łącznik pomiędzy nimi. Pierwotnie mieściła się tam siedziba Miejskiego Szpitala Dziecięcego. Po II wojnie światowej obiekt przejęła ówczesna Akademia Medyczna. Na przestrzeni lat znajdowały się w nim Katedra Pediatrii; Klinika Pediatrii, Alergologii i Kardiologii; Katedra i Klinika Endokrynologii Wieku Rozowojowego; Samodzielna Pracownia Rehabilitacji Rozwojowej, a także Akademicki Szpital Kliniczny.
– W swojej historii budynek poddawany był przekształceniom wynikającym z często zmieniającej się funkcji obiektu. […] Wprowadzone zmiany nie zatarły jednak pierwotnego charakteru obiektu – czytamy w dokumentacji.
Uniwersytet Medyczny przeniósł swoje oddziały na ul. Chałubińskiego i postanowił sprzedać nieruchomość. W przetargu zwyciężyła Politechnika Wrocławska. Odkupiła budynki w lutym 2015 roku za 6 mln 912 tys. zł, ponieważ przylegają bezpośrednio do kampusu uczelni i można je zaadaptować na cele dydaktyczne. W tym samym roku część kompleksu została wpisana do rejestru zabytków.
Na nieruchomość składają się dwa budynki wraz z łącznikiem: trzy- oraz czterokondygnacyjny. Ich powierzchnia wynosi odpowiednio ok. 1,3 i 3,2 tys. mkw., a kubatura 4,4 i 16,6 tys. metrów sześciennych. Znajdują się na działce o pow. 5,6 tys. mkw.
Pobliska kamienica do remontu
Przy ul. Hoene-Wrońskiego szykuje się jeszcze inwestycja komercyjna. Miasto sprzedało w sierpniu ubiegłego roku pięciokondygnacyjną kamienicę. Zgłosiło się ponad 20 chętnych. Zwycięzca zaoferował niespełna 3 mln zł, przy czym cena wywoławcza wynosiła 1,3 mln zł. Nieruchomość nie jest objęta planem miejscowym, dlatego nowy właściciel musi wystąpić o wydanie warunków zabudowy.
Politechnika Wrocławska rozstrzygnęła 20 września przetarg na przebudowę kompleksu budynków C-19, C-20, C-21 wraz z zagospodarowaniem terenu oraz rozbiórkę zaplecza technicznego przy ul. J.M. Hoene-Wrońskiego 13c. Do 14 sierpnia zgłosiło się siedmiu chętnych. Zapewnili cztery lub sześć lat gwarancji i skrócenie podstawowego terminu realizacji zadania (1,5 roku) o maksymalnie trzy miesiące. Oczekiwali od 40 mln 932 tys. zł brutto do 53 mln 505 tys. zł.
Uczelnia planowała wydać 52 mln zł. Wybrała najkorzystniejszą ofertę złożoną przez Przedsiębiorstwo Budowlano-Konserwatorskie Castellum Sp. z o.o. Zrealizuje prace za 40 mln 932 tys. zł w ciągu 15 miesięcy od dnia podpisania umowy. Udzieli sześcioletniej gwarancji.
Miejsce pracy i nauki, ale też relaksu
O planowaniu tej inwestycji donosiliśmy w marcu ubiegłego roku. PWr rozstrzygnęła w maju 2018 roku postępowanie na opracowanie projektu. Zgłosiło się dziewięciu chętnych. Ceny sięgały 984 tys. zł brutto. Zwyciężyła pracownia Demiurg Sp. z o.o. Sp. k. Oczekiwała 498 tys. zł (uczelnia planowała wydać maksymalnie 857 tys. zł). Dokumentacja obejmuje m.in. demontaż krat w oknach, wewnętrznych instalacji oraz części posadzek. Wykonawca wymieni bądź podda renowacji drzwi i okna, nałoży nowe tynki, zamontuje oświetlenie, a także postawi dodatkowe ścianki działowe.
Kompleks zajmie wydział matematyki. Złoży się na niego 16 pomieszczeń dydaktycznych, 23 biurowe i 50 dla kadry dydaktycznej. Znajdzie się miejsce również dla działu studenckiego wraz z przestrzenią dla organizacji studenckich oraz kół naukowych. Na terenie inwestycji powstaną parking na 20 miejsc (w tym dwa dla osób z niepełnosprawnościami) i dwupoziomowe wiaty rowerowe na 64 stanowiska, miejsce rekreacyjno-naukowe, strefa chillout’u (zewnętrzny taras), czy przestrzeń wystawowa.
Stuletnia historia zabytku
Kompleks powstawał w dwóch etapach. W pierwszym (w latach 1910-1911) wybudowano główną część. Gmach zaprojektował Max Berg – było to jego jedno z pierwszych wrocławskich dzieł.
– Utrzymany w stylistyce wczesnego modernizmu z odniesieniami do historyzmu i stylu "rodzimego". Jest to obiekt o nieprzeciętnych wartościach artystycznych i naukowych, charakteryzujący się dużym stopniem reprezentatywności i autentyczności, ilustrujący osiągnięcia twórcze architekta – tłumaczy Agata Chmielowska, miejski konserwator zabytków.
W drugiej fazie (prawdopodobnie w latach 1911-1945) powstał drugi budynek i łącznik pomiędzy nimi. Pierwotnie mieściła się tam siedziba Miejskiego Szpitala Dziecięcego. Po II wojnie światowej obiekt przejęła ówczesna Akademia Medyczna. Na przestrzeni lat znajdowały się w nim Katedra Pediatrii; Klinika Pediatrii, Alergologii i Kardiologii; Katedra i Klinika Endokrynologii Wieku Rozowojowego; Samodzielna Pracownia Rehabilitacji Rozwojowej, a także Akademicki Szpital Kliniczny.
– W swojej historii budynek poddawany był przekształceniom wynikającym z często zmieniającej się funkcji obiektu. […] Wprowadzone zmiany nie zatarły jednak pierwotnego charakteru obiektu – czytamy w dokumentacji.
Uniwersytet Medyczny przeniósł swoje oddziały na ul. Chałubińskiego i postanowił sprzedać nieruchomość. W przetargu zwyciężyła Politechnika Wrocławska. Odkupiła budynki w lutym 2015 roku za 6 mln 912 tys. zł, ponieważ przylegają bezpośrednio do kampusu uczelni i można je zaadaptować na cele dydaktyczne. W tym samym roku część kompleksu została wpisana do rejestru zabytków.
Na nieruchomość składają się dwa budynki wraz z łącznikiem: trzy- oraz czterokondygnacyjny. Ich powierzchnia wynosi odpowiednio ok. 1,3 i 3,2 tys. mkw., a kubatura 4,4 i 16,6 tys. metrów sześciennych. Znajdują się na działce o pow. 5,6 tys. mkw.
Pobliska kamienica do remontu
Przy ul. Hoene-Wrońskiego szykuje się jeszcze inwestycja komercyjna. Miasto sprzedało w sierpniu ubiegłego roku pięciokondygnacyjną kamienicę. Zgłosiło się ponad 20 chętnych. Zwycięzca zaoferował niespełna 3 mln zł, przy czym cena wywoławcza wynosiła 1,3 mln zł. Nieruchomość nie jest objęta planem miejscowym, dlatego nowy właściciel musi wystąpić o wydanie warunków zabudowy.
