Wrocław: Brak chętnych na zabytkowy Młyn Sułkowice. Rzeczoznawca: Nie jestem zaskoczony

Jak zapowiadaliśmy w grudniu, 13 stycznia w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej miała odbyć się licytacja komornicza. Szacowana wartość nieruchomości położonej przy alei Poprzecznej 33-35 na styku Karłowic, Kowal i Sołtysowic wynosi 51 mln 316 tys. zł. Cena wywoławcza stanowiła 75% tej kwoty, czyli 38 mln 487 tys. zł. Nie zgłosił się jednak żaden chętny.

Damiana Zarzyckiego z Kancelarii Rzeczoznawców Aedium nie dziwi brak chętnych. Mogło na to wpłynąć wiele czynników.

– Przede wszystkim zakup wymagał dużego kapitału, który należało pozyskać w krótkim czasie – wyjaśnia ekspert. – W sprzedaży wolnorynkowej potencjalny kupujący ma zwykle kilka miesięcy na uzyskanie promesy kredytowej, wykonanie koncepcji projektowej i przeprowadzenie odpowiednich ekspertyz (badanie gruntu, badanie stanu budynków).

Damian Zarzycki podkreśla, że zasadnicze znaczenie miał zabytkowy charakter kompleksu.

– Budynków nie można wyburzyć, więc ryzyko inwestycyjne jest bardzo wysokie. Zwłaszcza bez wykonania odpowiednich ekspertyz przed licytacją – tłumaczy Zarzycki.

Jego zdaniem istotne było również przeznaczenie Młyna Sułkowice. Choć idealnie nadawałby się na lofty, plan miejscowy nie dopuszcza zabudowy wielorodzinnej ani nawet (mimo sąsiedztwa centrum handlowego) handlu wielkopowierzchniowego.

– Zostają zatem mikroapartamenty lub biura – stwierdza przedstawiciel Kancelarii Rzeczoznawców Aedium. – Planowane centrum wystawiennicze nie wydaje się dobrym pomysłem. Nowoczesne obiekty tego typu wymagają pomieszczeń o dużej kubaturze.

Zabytek od dekady

Powierzchnia działki nr 2/1 wynosi 3,8301 ha. Znajduje się na niej kompleks dawnego Młyna Sułkowice, wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku. Łączna powierzchnia użytkowa wynosi 20 145,28 mkw. Cześć obiektów jest wpisana od 2010 roku do rejestru zabytków: budynek administracyjny oraz główny gmach młyna (z wyłączeniem rowkowni i kotłowni dostawionych do południowej elewacji). Są chronione pod kątem gabarytów, formy dachu i podziału elewacji.

Właścicielem jest warszawska spółka Stary Młyn Sp. z o.o. Komornik wszczął egzekucję na wniosek Plus Banku S.A., chcącego odzyskać 32 mln 880 tys. zł (sąd okręgowy w warszawie wydał nakaz zapłaty 21 stycznia 2019 roku).




Obszar jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym w październiku 2009 roku. Zgodnie z nim, jego przeznaczenie to przede wszystkim usługi: biura, hotele, obiekty wystawowe i konferencyjne, czy handel detaliczny małopowierzchniowy. Budynki mogą mieć 30 m wysokości. Inwestor zabuduje maksymalnie 60% powierzchni działki.


Niezrealizowane ambitne plany

Spółka DomExpo zapowiadała w 2012 roku, że po dwóch latach zrobi z dawnego młyna nowoczesne centrum wystawiennicze. Chciała zrewitalizować zabytek i dobudować nowe powierzchnie. Na dwóch poziomach miało znaleźć się 300 lokali zajmujących 45 tys. mkw. Inwestor przewidywał też m.in. strefę konferencyjno-ekspozycyjną o powierzchni 3 tys. mkw., gastronomiczną i plac (15 tys. mkw.), na którym nadal mógłby się odbywać targ.

Proces inwestycji się przedłużał, a plany częściowo zmieniały. W styczniu 2014 roku spółka DomExpo stwierdziła, że zbuduje centrum budownictwa i wyposażenia wnętrz. W środku miały się znaleźć m.in. sklepy z materiałami wykończeniowymi, firmy zajmujące się remontem i biura projektantów. Obiekt miał być gotowy w drugiej połowie 2015 roku. Właściciel zdążył jedynie zburzyć elewator (tylko go mógł rozebrać), wiosną siedem lat temu.

Więcej archiwalnych wizualizacji w galerii.