Wrocław: Dolnośląska Izba Lekarska przebuduje zabytkowe kamienice w pobliżu Rynku

Dolnośląska Izba Lekarska ogłosiła 27 czerwca konkurs ofert na przebudowę, rozbudowę i nadbudowę kamienic przy ul. Kazimierza Wielkiego 43 i 45 (obie są wpisane do rejestru zabytków). Termin składania propozycji mija 13 lipca. Cztery dni później zamawiający spotka się z wybranymi firmami w swojej siedzibie. O zwycięstwie zadecydują trzy kryteria: cena w 60 procentach, doświadczenie w 20 oraz termin także w 20.

DIL rozpoczęła starania o uzyskanie pozwolenia na prace budowlane już w grudniu ubiegłego roku, jednak w kwietniu wycofała złożony dokument. Drugi złożyła 21 maja. Oczekuje, że uzyska zgodę na przełomie sierpnia i września. Wykonawca będzie miał 18 miesięcy na wykonanie zadanie. Musi udzielić pięcioletniego okresu gwarancji. Za projekt odpowiada Artur Iwański z pracowni Mazur Arquitectos&Ingenieros Asociados Sp. z o.o.

Przebudowa obejmie wnętrza kamienicy nr 45 (Dom Lekarza) oraz części nr 43. Rozbudowa dotyczy zabudowy dziedzińca tej drugiej poprzez połączenie znajdującej się w niej sali konsumpcyjnej z restauracją w budynku nr 45.

– W ramach rozbudowy powstanie budynek parterowy z jedną kondygnacją podziemną, zlokalizowany wzdłuż granicy z posesją przy ulicy Kazimierza Wielkiego 45 – wyjaśnia Dolnośląska Izba Lekarska.

Nadbudowę o jedno piętro przejdzie trzykondygnacyjna dobudówka nr 43. Powodem jest chęć ujednolicenia zabudowy z Domem Lekarza (do wysokości 21,6 m) oraz możliwości połączenia poprzez klatkę schodową.

Powierzchnia użytkowa kamienicy przy Kazimierza Wielkiego 45 wyniesie 2079 mkw. W jej piwnicy zostanie powiększona część gastronomiczna oraz, kosztem sali konsumpcyjnej, kuchenna.

W większym stopniu zmieni się wnętrze sąsiedniego budynku, o docelowej pow. użytkowej 649 mkw. W piwnicy powstanie sala pamięci, służąca gromadzeniu zbiorów Dolnośląskiej Izby Lekarskiej. Parter wykonawca przebuduje pod jadalnię z zapleczem oraz rozbuduje o łącznik do kamienicy nr 45 ze schodami i windą gastronomiczną. Na pierwszym piętrze znajdzie się biuro oraz sala spotkań dla 48 osób, połączona drzwiami z salą konferencyjną Domu Lekarza. Na drugim – sąd Izby Lekarskiej, na który złożą się dwa pokoje biurowe, sala sądu, dwie toalety i pomieszczenie socjalne. Trzecie piętro będzie służyło składowaniu dokumentów, a czwarte – obsłudze technicznej (wentylatornia i klimtyzatornia).

Wykonawca zajmie się również wymianą tynków wewnętrznych i zewnętrznych w obu kamienicach. Oczyści i naprawi kamienny portal w holu budynku nr 43. Od strony podwórza wymieni w tym obiekcie okna na mahoniowe oraz pomaluje elewację. – Ze względu na fakt, iż jest to powojenna rozbudowa, projektuje się kolorystykę nadającą budynkowi współczesny charakter – czytamy w dokumentacji.

Dom przy Kazimierza Wielkiego 45 został wybudowany na pozostałościach gotyckiego budynku – zniszczonego w 1708 roku w wyniku pożaru. Jego przebudową w stylu barokowym zajęli się około 22 lat później von Sedlerowie, ówcześni właściciele (stąd nazwa pałac Selderów).

– Z tego czasu pochodzi artykulacja architektoniczna fasady i elewacji wschodniej, a także szczyt wieńczący fasadę. Szczyt ten pierwotnie najpewniej zwieńczony był tympanonem – tłumaczą autorzy dokumentacji projektowej.

Do kolejnej przebudowy doszło pod koniec XVIII wieku – m.in. usunięty tympanon oraz część barokowego wystroju. Obecna stolarka portalu pochodzi z tego okresu. Sto lat później zamontowano okna witrynowe z wejściami do sklepów, a remont w latach 1960-1962 zatarł historyczny charakter dzisiejszego Domu Lekarza.

– Zlikwidowano także witryny na parterze i wprowadzono zamiast nich okna zbliżone wielkością do otworów wyższych kondygnacji. W połaciach dachowych wprowadzono nieistniejące wcześniej w tej formie proste bezstylowe lukarny – wyjaśniają architekci.

Sąsiednia kamienica także powstała na średniowiecznych pozostałościach. Została przebudowana w XIX wieku w stylu francuskiego baroku. Doczekała się wraz z budynkiem nr 45 remontu i rozbudowy od strony podwórza w okresie powojennym.

– W ramach przebudowy obie kamienice zostały połączone z sobą funkcjonalnie. Rozdział budynków nastąpił w latach dziewięćdziesiątych oraz podczas przebudowy w latach 2010-2013. W roku 2013 została przebudowana elewacja frontowa według projektu z przełomu XIX i XX wieku – podają w dokumentacji jej autorzy.