[Warszawa] Intrygujący design lobby biurowca D48 autorstwa pracowni Robert Majkut Design

– Wiedzieliśmy, że zostaliśmy zaproszeni do tego projektu po to, aby pokonać pewną oczywistość tworzenia biurowego lobby, których jest przecież na Służewcu biurowym multum. Wiedzieliśmy, że nie jest rozwiązaniem proste ukrycie się za przykładnymi panelami laminatów i szkła, i że choć musimy zachować pewną powściągliwość, potrzebny jest prawdziwy, surowy pazur i konkret. Postawiliśmy na zróżnicowanie nastrojów w strefach lobby od skrajnego minimalizmu do hotelowej przytulności i od elegancji i prostoty surowego materiału – takiego jak architektoniczny beton – po niestandardowe materiały dalece przetworzone. Dzięki temu przestrzeń lobby D48 operuje bardzo zróżnicowanymi nastrojami – komentuje Robert Majkut, Head of Design, Robert Majkut Design.

Strefa recepcji D48 to minimalistyczna przestrzeń oparta o skrajnie proste geometrie brył. Dominująca na podłodze biel podłogi terazzo przetykana jest liniami polerowanego mosiądzu, z niej wyrastają szare, gładkie betonowe ściany architektonicznego betonu, by w najwyższej części zamknąć się białym jak podłoga sufitem. W centralnej, najwyższej części to jedyne materiały poza ladą recepcji, wykonaną z jednego kawałka, 9-metrowego bala drewna. Prosta kostka pnia przecina tą biało-szarą przestrzeń złocistym odcieniem surowego, spękanego dębu w jego naturalnej barwie.

Na wprost recepcji – w opozycji do jasnej przestrzeni holu głównego – znajdują się ciemniejsze, punktowo, ciepło oświetlone strefy poczekalni i wypoczynku. Pełne miękkich tkanin, ciemnych kolorów, obłych powierzchni i niskich siedzisk stanowią istotną przeciwwagę do minimalizmu głównej strefy. Czyste, strzeliste betonowe ściany z jasnym sufitem kontrastują tu ze ścianami obłożonymi czarną, matową, paloną stalą, na tle której ustawiono szaro złociste meble w naturalnym filcu, pluszu i naturalnej skórze. Dopełniają je meble w czarnym i dębowym fornirze oraz meble w matowej, czarnej stali oraz z polerowanego mosiądzu. Całość została dopełniona stojącymi lampami z delikatnych mosiężnych drucików, białego szkła, czarnych abażurów i małych stolików zrobionych z białego marmuru. Z ciemnego w tej części sufitu sączy się punktowe światło. Sufit został wykonany z filcowych, antracytowych lameli, zamykając tą przestrzeń akustyczną otuliną, ukrywająca dyskretnie wszystkie sufitowe instalacje.

Jasna przestrzeń centralnej części lobby tonuje się wraz z wchodzeniem w głąb budynku, aby dotrzeć do biało-czarnych korytarzy windowych, znajdujących się w głębi za bramkami z czarnego szkła. Ściany korytarzy windowych zostały obłożone od góry do dołu palonym na czarno drewnem, w opozycji do białej podłogi i lustrzano-czarnych sufitów. Na zamknięciu korytarzy, na całej ścianie znajdują się zielone ściany z mchów i porostów skomponowane w dwóch różnych odcieniach dla dwóch holi. W jednym kilka odcieni miętowej, wyblakłej zieleni, a w drugiej bordowo-śliwkowe odcienie, które tworzą malarskie, przestrzenne kompozycje. Kontrapunktem jest szereg portali windowych wykonanych z delikatnych profili i blach oksydowanego na brąz mosiądzu.

– Projektowanie wnętrz w dużej mierze jest wynikiem jakości współpracy inwestora i projektanta – ich wzajemnej otwartości, zaangażowania i zaufania. Tak też jest i w tym przypadku. Penta jako inwestor należy do deweloperów pracujących z wybitnymi architektami takimi jak Zaha Hadid i kładzie olbrzymi nacisk na jakość architektury rozumianej kompleksowo i bardzo detalicznie. Każdy element budynku stanowi reprezentację idei architektury dopracowanej, uważnej, powściągliwej, ale wyrazistej. Tworzenie więc koncepcji dla takiego klienta nie jest projektowaniem powierzchownym i schematycznym. Wręcz przeciwnie – taki projekt to zaproszenie do materiałowej i projektowej wirtuozerii w której wyszukane rozwiązania, nietypowe materiały, operowanie zróżnicowaną atmosferą, powinny być jak dobra literatura z powściągliwa okładką – komentuje Robert Majkut, Head of Design Robert Majkut Design.