Wrocław: Zabytkowy pałac na Starym Mieście już z nowym właścicielem. Trwają prace projektowe

Uniwersytet Wrocławski przeniósł już 17 stycznia prawo własności działki (o powierzchni 1 293 mkw.) przy ul. Szajnochy 10 na wrocławskim Starym Mieście na nabywcę – Geo Grupę Deweloperską. Inwestor nie rozpoczął jeszcze przebudowy ani nie złożył wniosku o pozwolenie na nią.

– Jesteśmy w takcie prac nad projektem – informuje nas przedstawiciel dewelopera.

UWr chciał sprzedać Pałac Wallenberg-Pachaly (wpisany do rejestru zabytków w 1962 roku) razem z sąsiednią biblioteką już w maju dwa lata temu. Oczekiwał 28 mln zł. Nikt się nie zgłosił. W kwietniu ubiegłego roku uczelnia zdecydowała się na dwa osobne przetargi. Cena wywoławcza za bibliotekę wynosiła 15 mln 690 tys. zł, a za pałac 12 mln 150 tys. zł. Na pierwszy z gmachów nie było chętnego, ale na drugi już tak. Geo Grupa Deweloperska zaoferowała 14 mln 700 tys. zł.

Pałac ma cztery-pięć kondygnacji (w tym jedną podziemną). Jego pow. zabudowy wynosi 1 179 mkw., a kubatura 20,5 tys. metrów sześciennych. Powstawał w latach 1785-87, wg projektu Karla Gotharda Langhansa. Pierwotnie zajmował połowę działki. W 1810 roku został przedłużony, a w 1890 r. powiększony o neobarokowe skrzydło. Uczelnia chciała sprzedać go sześć lat temu, za ponad 16 mln zł. Kilkukrotnie obniżała cenę, do 10,1 mln zł w 2017 roku – bez skutku. Plan miejscowy przeznacza go przede wszystkim pod usługi centrotwórcze (m.in. biura, banki, galerie, hotele oraz ekskluzywny handel detaliczny i rzemiosło). Jako uzupełnienie od drugiej kondygnacji wzwyż mogą powstać mieszkania, a niżej – usługi o wysokim standardzie.

Zdaniem miejskiej konserwator zabytków możliwości adaptacji budynku na nowe cele są szerokie. Należy zacząć od przygotowania kompleksowej dokumentacji historyczno-architektonicznej. Z zewnątrz właściciel musi zachować m.in. bryłę, formę, kształty dachów. Ochrona obejmuje też wykończenie elewacji dziedzińców wewnętrznych. Wewnątrz trzeba utrzymać oryginalny układ pomieszczeń i klatki schodowe, a szczególną uwagę zwrócić na prace prowadzone w reprezentacyjnych pomieszczeniach.

Więcej zdjęć w galerii.

Los sąsiedniej biblioteki (w rejestrze zabytków od 1982 roku) jest wciąż nieznany mimo zeszłorocznego fiaska. Studenci korzystają już od minionego semestru z nowego gmachu przy ul. Fryderyka Joliot-Curie.

– Nie ma w tej chwili decyzji dotyczącej przetargu na sprzedaż nieruchomości położonej przy ulicy Karola Szajnochy 7-9 – mówi nam dr hab. Ryszard Balicki, pełnomocnik rektora ds. kontaktów z mediami.

– Budynek zbudowany został w latach 1887-1891, według projektu cenionego architekta, projektanta i radcy budowlanego Richarda Pluddemanna jako jedna z najbardziej prestiżowych wrocławskich budowli miejskich końca XIX wieku – pisze Agata Chmielowska, miejska konserwator zabytków.

Powierzchnia zabudowy sześciokondygnacyjnej (w tym jedna podziemna) biblioteki wynosi 1 289 mkw., a kubatura – 31,9 tys. metrów sześciennych. Pierwotnie pełniła funkcję Miejskiej Kasy Oszczędności i Biblioteki Miejskiej. W 1945 roku trafiła w ręce Uniwersytetu Wrocławskiego, który od razu zaczął przenosić do niej zbiory. Konserwator podkreśla, że dzięki właściwemu użytkowaniu udało się zachować gmach w bardzo dobrym stanie, choć wiele elementów należy odnowić.

– Funkcja omawianego budynku jako siedziby Biblioteki Uniwersyteckiej jest wartością samą w sobie – buduje historię i tożsamość uczelni, a także stanowi wartość kulturową i historyczną powojennego Wrocławia, doskonale wrośniętą w miejską mapę akademicką i kulturalną – zaznacza Agata Chmielowska. – Stąd, z punktu widzenia konserwatorskiego, najlepszym losem wydaje się być zachowanie obiektu w rękach dotychczasowego właściciela.

Chmielowska sugeruje więc, by wynająć bądź wydzierżawić na cele komercyjne tylko część powierzchni. W przypadku sprzedaży zaleca m.in. zachowanie bryły, kształtu dachów i wieży, klatek schodowych i reprezentacyjnych wnętrz oraz elementów wystroju takich jak szklane zadaszenia, stolarka drzwiowa i okienna, czy dekoracje ścian. Podkreśla przy tym, że zmiana funkcji budynku jest ograniczona z racji stopnia i zakresu ochrony.